ทำไมต้อง 'เรียกผมว่า Rookie'
เรียกผมว่า ROOKIE! สำนักพิมพ์ a book
คำถามแรกที่เกิดขึ้นเมื่อผมเห็นชื่อหนังสือเล่มนี้
ลองหยิบมาอ่านหน่อยแล้วกัน
เด็กผู้ชายคนหนึ่งชื่อภู หรือมักจะเรียกตัวเองว่าภูภู่ (เพื่อจะให้ดูเก๋ ทันสมัย) เป็นเด็กที่เรียนไม่เก่ง พ่อจึงส่งให้เขาไปเรียนปวช ปวสด้านเทคนิคคอมพิวเตอร์เพราะคิดว่าคงจะดีกว่าให้เรียนม.ปลาย ถึงเขาจะเรียนไม่เก่ง แต่เขาก็มีความสามารถอย่างหนึ่งที่โดดเด่น คือการวาดรูป ช่วงที่เรียนนั้น เขาก็วาดรูปไปเรื่อยๆ วาดลงเว็บPantipจนเป็นที่สนใจ และไปวาดต่อในเว็บ exteen จนเมื่อเขาเรียนจบปวส จึงตัดสินใจไปเรียนต่อปริญญาตรี ด้านวารสารศาสตร์ ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และนี่แหละคือการที่ผู้ชายคนนี้ได้เริ่มทำในสิ่งที่ชอบอย่างเต็มที่
เมื่อได้เขามาเรียนแล้วเขาก็สามารถเรียนผ่านไปได้ดี จนมาถึงตอนปี4 ช่วงที่ต้องฝึกงาน เขามีจิตใจที่แน่วแน่ว่าจะไปฝึกงานที่ a book จึงให้พี่ที่อยู่ exteen ช่วยติดต่อให้ จนในที่สุดเขาก็ได้ไปฝึกงานที่ a book ฝ่ายศิลปกรรม หรือคอมพิวเตอร์กราฟฟิก
การฝึกงานครั้งนี้ทำให้เขาได้ทำในสิ่งที่ชอบ เรียนรู้ในสิ่งที่ไม่รู้ และที่สำคัญคือได้ประสบการณ์ที่มากมายกว่าตอนเรียนในชั้นเรียน เขามีความสุขกับการฝึกงาน สุขใจที่ได้ทำในสิ่งที่รัก และยังได้ทำงานกับรุ่นพี่ที่มีประสบการณ์อีกหลายคน จนเขากลายเป็นน้องที่น่ารักของพี่ๆ
ทำไมต้องเรียกผมว่าRookieนะหรอ
ตอนนี้ผมมีคำตอบแล้ว เพราะหนังสือเล่มที่ผมหยิบมาอ่านนี้ เป็นหนังสือที่ภูภู่เขียนขึ้นมาเอง จะเรียกว่าเสร็จสมบูรณ์เล่มแรกก็ได้ เพราะฉะนั้น เขาก็ถือเป็นมือใหม่สำหรับการเขียนหนังสือ
ทำไมผมถึงชอบหนังสือเล่มนี้ เพราะผมคิดว่ามันคล้ายๆกับชีวิตของผม ถึงผมจะไม่ได้เรียนเก่งมากเหมือนคนอื่นๆ แต่ผมก็ได้ทำในสิ่งที่ผมรักและชอบ ก็คือการเล่นกีฬาบาสเกตบอล ผมฝึกฝนมันมาเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้ผมก็ได้ไปแข่งในหลายๆที่ และประสบความสำเร็จตามที่ผมหวังไว้แล้ว ซึ่งนี่แหละคือความสุขของผม เหมือนที่ภูภู่มีความสุขกับการวาดรูป
ไม่แน่นะต่อไปผมอาจมีหนังสือที่ชื่อว่า เรียกผมว่า BOAT!
